Geschreven bij een pitch voor een online mannenmagazine. Blogposts die een interessant verhaal aan de content toevoegen, in plaats van vier obligate regels bij een link.

*bij een artikel over de opening van het Caro hotel in Valencia*

De oude markies van Caro had ik ontmoet tijdens de regatta van Valencia, waarin mijn nieuwe jacht een glansrol zou vervullen, ook al had ik er toen nog geen idee van dat hij er zo gehavend uit zou komen. Ik werd uitgenodigd om in zijn loge te komen zitten, de zon scheen immers fel, en zo kort na mijn reizen met de pelsjagers in IJsland had ik er zichtbaar moeite mee. Hij bood me een glas gekoelde wijn aan, dat ik gulzig aannam. De markies wees op zijn jacht, een mooie veertigvoeter die helaas nogal geleden had onder zijn voorkeur voor bladgoud en opsmuk. De Isabella, vernoemd naar zijn vrouw.  Ik had over haar al veel verhalen gehoord, hoe zij als jonge socialité van nog geen twintig de oude markies om haar vinger had gewonden. Haar schoonheid moest van buitengewone klasse zijn, en ik was van plan mij zo snel mogelijk uit te laten nodigen in zijn villa aan de voet van de kathedraal.

Uit: De Dagboeken van Bernt Vliegend Hert, deel III

Lees verder →

In samenwerking met Stephan ter Borg en Johannes Visser.
Verschenen woensdag 12 september in nrc.next.

Aanhakend op de discussie in NRC Boeken tussen schrijver Charles den Tex en uitgever Mizzi van der Pluijm over de toekomst van de uitgeverij in de tijd van e-books, schreef ik onderstaande brief, geplaatst in de NRC Boeken van 10 augustus 2012.

In haar reactie op het stuk van schrijver Charles den Tex over de toekomst van het papieren boek en het e-book stelt uitgever Mizzi van der Pluijm (Boeken, 27.07.2012) dat uitgevers en boekverkopers allemaal in hetzelfde schuitje zitten en dat er geen oorlog tussen de partijen heerst.
Misschien is dat in Nederland nu nog het geval, maar dat kan snel veranderen. Rond september gaat de Amerikaanse internetwinkel Amazon een Nederlandse variant van zijn website openen. In de VS is dit bedrijf al bezig een monopoliepositie te veroveren door hun readers onder de kostprijs te verkopen, e-books zonder marge aan te bieden en de winsten van hun witgoed en kinderspeelgoedafdelingen te gebruiken om grote auteurs en goede redacteuren weg te kopen bij de gevestigde uitgeverijen.
Het is onhandig dat Nederlandse uitgeverijen dit bedrijf in de kaart spelen door vast te houden aan een achterhaald principe: het toepassen van DRM op hun e-books. DRM staat voor Digital Rights Management. Het houdt in dat er een stukje code in het e-book wordt gezet dat ervoor zorgt dat het e-book alleen maar af te lezen is op apparaten die hiervoor via een ingewikkeld systeem gecertificeerd zijn door de webwinkel waar het boek is gekocht.
Dit klinkt mooi, een zekerheid voor de auteur en de uitgeverij dat hun investering niet ten gronde gaat door softwarepiraten. De realiteit is anders. DRM beperkt klanten die legaal een boek kopen. Ze moeten door rare hoepels springen om hun keurig betaalde boek daadwerkelijk op hun e-reader te krijgen.
Ikzelf koop vaak legaal een e-book en kies er dan voor het boek ergens anders illegaal te downloaden, zodat ik het boek ook daadwerkelijk lezen kan op de reader en op de manier die ik wil. Het eindresultaat is dat diegene die de volle prijs betaalt voor een e-book, een minder goede leeservaring heeft dan iemand die hetzelfde boek downloadt via bijvoorbeeld The Pirate Bay. Nederlandse e-bookwinkels moeten vanwege DRM een inferieur product verkopen.
Hoe speelt dit Amazon in de kaart?
Amazon hanteert zelf een zeer restrictief DRM-beleid. Hun e-readers kunnen alleen maar boeken lezen die bij hen zijn gekocht. En andersom kunnen boeken die bij Amazon gekocht zijn alleen maar gelezen worden op hun eigen Kindle of met een Kindle-app op iOS of Android. Als een consument eenmaal voor Amazon heeft gekozen, is de terugweg lastig; hij zou dan al zijn gekochte boeken verliezen.
Amazon zet hier echter wel iets tegenover: de leeservaring die zij bieden is in Nederland ongeëvenaard. Ze hebben een prachtig ecosysteem voor e-books opgebouwd, waarmee het kopen van een boek zich daadwerkelijk met één klik op de muis voltrekt. Al je aantekeningen en gemarkeerde passages worden centraal opgeslagen zodat je er overal toegang toe hebt. Een boek dat je bent gaan lezen op je Kindle synchroniseert naadloos met je iPhone, zodat je daarop weer verder kan lezen vanaf de zin waar je gebleven bent. Hier in Nederland hebben we een slecht werkende Boekenbol-app, die al maanden niet is ge-updated.
Als we willen dat kleine en grote boekverkopers en softwareontwikkelaars hier niet weggeconcurreerd worden en dat het boekenvak niet hoeft te lijden onder de monopolieposities van enorme online warenhuizen, moeten uitgevers zo snel mogelijk stoppen met het gebruiken van DRM voor hun e-books. Zodoende kan er vrijelijk geïnnoveerd worden door derde partijen, en kan de lezer een goede leeservaring geboden worden, zonder dat hij zijn toevlucht hoeft te nemen tot Amazon.
Kunnen uitgevers dan nog wel verdienen aan boeken zonder DRM?
Ik denk van wel. DRM biedt namelijk niet de bescherming die het zegt te geven. Beveiligde boeken zijn voor een beetje nerd gemakkelijk te kraken. Zodra er meer mensen in Nederland e-books gaan lezen, zal de piraterij van e-books ook toenemen, beveiliging of niet.
Beter is het om de lezers met open vizier tegemoet te treden, en ze niet op voorhand te beschouwen als potentiële dieven. Diverse kleine internetbedrijven hebben bewezen dat met goodwill meer te verdienen is dan met strenge regels.
Schrijvers die DRM van hun boeken lieten verwijderen, rapporteerden hogere verkoopcijfers. En als je echt niet zonder DRM kan, is er altijd nog digital watermarking. Een e-book krijgt, onzichtbaar voor de lezer, een watermerk met daarin de naam van degene die het gekocht heeft, in de veronderstelling dat mensen minder snel iets illegaal delen als het getraceerd kan worden naar henzelf. Een beetje zekerheid voor de uitgever, meer vrijheid voor de lezer. Iedereen blij.

door Jim Glerum, acht jaar.

Blaasworst
Gehaktkolven
Half bokje
Warm graan

Dode zalm
Broodcompôte
Spek van ’t kluifje
Natte lappen vel

Vet uit het potje
Vleesbier
Aangebraden deeghomp
Kipknuppel groentepap

Op 17 september 2009 bevond ik mij, al op een redelijk laat uur, bij de vergadering van de Raadscommissie Werk en Inkomen, Sociale Infrastructuur, Educatie, Jeugdzaken, Diversiteit en Grote Stedenbeleid. Dan heb ik het natuurlijk over de betreffende raadscommissie van het agglomeraat Amsterdam. In de middag was wethouder Asscher, het kijkcijferkanon voor ons, de journalisten van de lokale pers, al uitgebreid aan het woord geweest, en de meeste, zo niet alle collegae van mij waren al vertrokken. Op dat moment, aangekomen bij één van de laatste punten, ‘Extra middelen begroting Brede Doeluitkering Sociaal, Integratie en Veiligheid GSB III’, liepen de gemoederen in de raadszaal, ondanks de kalmerende aanwezigheid van wethouder Ossel, hoog op. En het kan aan het uur hebben gelegen, of aan de precaire onderwerpen die door de nieuwe Brede Doeluitkering naar voren werden gebracht, maar de resulterende discussie tussen dhr. Fernand te Doekel en drs. Cornelis Alfredo, beiden raadsleden, was zo opmerkelijk dat het mijn eer als journalist te na zou zijn om deze aan u te onthouden. Hier volgt het betreffende deel van de discussie, zoals ik die mij naar eer en geweten kan herinneren. Dhr. Fernand te Doekel neemt als eerste het woord.

Lees verder →

Eerst werd er bij ons thuis nog met ongeloof op gereageerd. Pas aan de trillende handen van mijn vader tijdens het afweken van de vangst van de dag zag ik hoe zwaar het hem viel. Met moeite kon hij het stukje van de envelop boven het ventiel van het fluitketeltje houden. De postzegel was allang klaar om eraf getrokken te worden, maar nog steeds staarde vader alleen maar in de stoom, terwijl het zegeltje – een 70-cents Koningin Beatrix type ‘Struycken’, postfris niet meer dan een euro waard, maar toch – langzaam kromtrok onder de hete damp.

Lees verder →

De pakketboot van zeven uur was al vertrokken. Tot de volgende ochtend, kwart voor acht stipt, zou het eiland weer aan zichzelf overgelaten zijn, onbereikbaar voor de wetten en mores van het vasteland. Zo hoorde het te zijn. Ik stond op het punt waar de verharde weg overging in het strand, en tuurde naar de zee. Om de zoveel tijd werden de golven opgelicht door de rondzwaaiende baan van de vuurtoren, en met samengeknepen ogen tegen het opstuivende zand probeerde ik de sloep te vinden die de beloofde waar zou brengen. Na een tijd, wiens verstrijken ik alleen maar kon afleiden aan het breken van de golven, zag ik de punt van de sloep opduiken bij de ronding van de pier. De bladen van hun riemen waren omwikkeld met doeken, om het geluid zoveel mogelijk te maskeren. Ook al was het kerst, je kon nooit zeker weten of er die avond niet een patrouille zou zijn.
Lees verder →

Als u twijfelt tussen het geven van een hand of een zoen, geeft u dan ook altijd maar een high-five?

Zou u ook Kees Driehuis meenemen naar een onbewoond eiland, zodat u zijn bril kon gebruiken om vuur te maken?

Had u in plaats van een capuchon ook liever een cape aan uw trui gehad?

Denkt u ook soms bij het strelen van de billen van uw vriendin dat daar ham van gemaakt zou worden, in een andere wereld?

Als u op een eiland een wandeling moet maken, zet u dan ook altijd maar koers naar de vuurtoren?

Heeft u ooit uw eigen koekje bedacht?

Denkt u bij wuivend riet ook altijd aan kroketten?

Bent u ook bang om tijdens het scharen uw partner tegen het hoofd te trappen?